Het was ons leed dat Hij droeg, ons lijden drukte Hem neer. Wij dachten dat Hij door God geslagen en vernederd was.
Hij werd doorstoken en verbrijzeld ter wille van onze zonden. Hij werd zwaar gestraft zodat wij vrede konden hebben, Hij werd geslagen en daardoor werden wij genezen!
Wij zijn het die als schapen afdwaalden! Wij verlieten Gods paden en gingen onze eigen weg. Desondanks legde God de schuld en zonden van ons allen op Hem!
Hij werd in een hoek gedreven en mishandeld, maar zei geen woord. Hij was als een schaap dat voor de slacht weggebracht werd. Hij deed zijn mond niet open, zoals een lam stil is terwijl het geschoren wordt.
Door een onrechtvaardig vonnis werd Hij weggenomen en geen van zijn tijdgenoten had er oog voor dat Hij werd weggerukt uit het leven. Maar wie van al die mensen realiseerde zich toen dat het hun zonden waren waarvoor Hij stierf? Dat Hij hun straf op Zich nam?
(Uit Jesaja 53)
- Wie gelooft de boodschap van het kruis,
waaraan Jezus wilde sterven,
om ons ’t leven te doen erven,
ons te brengen in het hemels huis?
- Hij, de knecht des Heren was veracht;
Hij had heerlijkheid noch luister.
Hij, Die ’t licht was, kwam in ’t duister,
waar Hij ’t mensdom de verlossing bracht.
- Hij, Die onze ziekten op Zich nam,
wilde al die smarten dragen,
droeg vrijwillig alle slagen;
Hij, de redder, werd geslacht als lam!
- Allen dwaalden wij als schapen rond,
hielden Hem voor een geplaagde;
wisten niet dat ’t God behaagde
dat ons hart in Hem de vrede vond.
- Ja, de Heiland droeg voor ons de straf;
’t waren onze vele zonden
die Hem peilloos diep verwondden;
alzo wendde Hij het oordeel af!